Achter mijn ogen

Dit schilderij maakte ik niet als kunstwerk,
maar als poging om zichtbaar te maken wat niemand kon zien.
Wat geen scan liet zien, en geen arts kon meten…

Achter mijn ogen speelt zich vaak een strijd af.
Een strijd tussen zien en verwerken, tussen licht en opnieuw ruimte ervaren om te léven, ipv steeds te moeten volhouden.

Bij mijn hersenletsel ontwikkelde ik een neurovisuele functiestoornis, dit is
een verstoring in de samenwerking tussen de ogen en hersenen.
De ogen zijn op zich gezond, maar mijn brein kan de beelden niet meer goed verwerken.
Zien is geen vanzelfsprekendheid meer, maar een inspanning die pijn doet.
Elke beweging, elk licht, elk patroon vraagt te veel van mijn brein.

Er is geen zichtbare blindheid en mijn ogen lijken in orde.
Wat er wel misgaat, gebeurt ertussenin.
In de verbinding tussen oog en brein.
Er is nog te weinig kennis en begrip en voor velen blijft dit onzichtbaar… ook voor professionals🙏🏻
Want hoe leg je uit dat je kunt zien,
maar niet meer kunt kijken zonder ziek te worden?

De constante druk achter mijn ogen voelt als een brandpunt van spanning.
Alsof er een elektrische storm gaande is die nooit tot rust komt en zich in mijn hoofd verder verspreid. Een letterlijke storm van uitputting.
Met kleur en bladgoud heb ik iets daarvan in het schilderij zichtbaar gemaakt.
Achter mijn ogen de druk, de pijn, het licht dat snijdt, de vermoeidheid die niet overgaat.

Ik maakte dit schilderij uit noodzaak.
Omdat ik niet meer wist hoe ik moest uitleggen wat er in mij gebeurde.
Omdat woorden tekortschoten, maar verf wél kon spreken.

Ze noemen dit een centrale visuele disfunctie.
Een aandoening waarbij de hersenen beelden niet goed meer kunnen verwerken na hersenletsel.
Dit is óók een vorm van blindheid, niet van de ogen, maar van de verbinding tussen oog en brein tot diep in het brein. En die valt buiten de traditionele meetinstrumenten van de oogzorg.

Er is meer erkenning en bewustwording nodig voor iedereen die leeft met een onzichtbare visuele beperking,
waarvan de impact per persoon kan verschillen en vaak groter is dan men kan zien.

Ik hoop dat dit werk bijdraagt aan meer begrip en meer aandacht voor de verbinding tussen oog en brein.